Over toekomstplannen en veganisme, kleding voor rouwdouwers en verlanglijstjes. Tante Pollewol blogt over merken die op haar lijstje staan en over klein blijven, maar grootse stappen maken.
Briljant. Dat de populairste maillotfabrikant nieuwe kleuren uitbrengt en je gewoon weet dat alles wat ze uitbrengen razend gewild is, maar je gewoon uit principe twee zielige maillotjes per maat inkoopt van een kleur die je niet aanspreekt - om vervolgens online al snel te merken hoe dol mensen zijn op die nieuwe kleur. Lavendel! Who would have thought?
Van die heerlijke spekbeentjes, die rondhobbelen en soms opeens ten aarde storten, om zich weer heel moedig op te richten en opnieuw een wankele pas aan te vangen. Wat moedig he? Van die onzekere stapjes, maar met ogen die sprankelen en vol bravoure de wereld in kijken, nog zo vervuld van nieuwsgierigheid en onwankelbaar enthousiasme. Flexibiliteit ook, die we als volwassenen steeds meer verliezen, helaas. Wat een moedige ukkies...
Tante Pollewol is in haar nopjes, want het inpakpapier wat ze sinds een maand of drie in gebruik heeft (van Compostella) stond al vanaf het begin op haar 'lijstje'. Want weet je, duurzaamheid is zo'n beladen woord geworden en termen als 'milieuvriendelijkheid' en 'ecologisch' roepen direct allerlei dingen op...
Als jij het weet, tell me. Haha! Nee, gekheid hoor. Maar het is wat, een winkel runnen... met kleine kinderen thuis, 'het leven' in volle gang, werkzaamheden als schrijfdocente on the side, kinderen thuis. Kinderen thuis. KINDEREN THUIS. Het runnen van een webwinkel heeft voeten in aarde. Heel veel, grote, stappers.
